clear,clc
f = 2;
fs = 30;
N = 200; %dla 100 - przeciek widma, dla 90 - brak przecieku widma
n = 0:1:N-1;
Ts = 1/fs;
y = sin(2*pi*(f/fs)*n); %f/fs - czestotliwosc znormalizowana
w0 = window(@triang,N)'; % " ' " to transpozycja widma, bo okno jest 200x1, a y 1x200
w1 = window(@hamming,N)';
w2 = window(@gausswin,N)';
w3 = window(@blackman,N)';
w4 = window(@rectwin,N)';
func = w0.*y;
F = fft(func/100);
M = abs(F);
figure
stem(n,w3); %dodatkowe prazki - przeciek widma
xlabel('Próbki [n]');
%ylabel('Moduł z DFT');
ylabel('Amplituda');
grid on;
%semilogy - skala logarytmiczna do porownywania okien

%dyskretna transformata fouriera to tak naprawde sprobkowane widmo

%Metoda okien - do ograniczenia przecieku widma
%1. mnożymy sygnal sprobkowany przez funkcje okna
%2. liczymy transformate