Za główny cel niniejszej pracy przyjęto sprawdzenie czy opracowane stanowisko pomiarowe nadaje się na rzetelne badanie grubości powłok na ferromagnetycznych podłożach metodą magnetyczną oraz porównanie do warstwomierzy aktualnie dostępnych na rynku. W związku z tym przebadano magnesy z różnych materiałów oraz różne odległości ów magnesów w relacji do sondy hallotronu. Dodatkowo przeanalizowano możliwość badania grubości podłoża za pomocą tego układu.
Na początku pracy zostały wyjaśnione pojęcia fizyczne które tłumaczą cały eksperyment od tej strony. Następnie dokonano przeglądu części dostępnych metod pozwalających na badanie grubości powłok, wśród których została przedstawiona metoda magnetyczna, wykorzystywana kolejno w badaniach. W dalszej kolejności został przedstawiony schemat stanowiska oraz opis poszczególnych elementów i kryteria ich doboru. Po przedstawieniu wyników w formie wykresów oraz tabeli, na których podstawie sformułowano wnioski które znajdują się na końcu pracy podjęto również analizę ich niepewności.
W trakcie pracy została zaprojektowana tulejka mocująca, która miała za zadanie stabilizację wzajemnej odległości sondy hallotronu od, dociśniętego śrubą do jej krawędzi, magnesu. Została ona zaprojektowana w programie Autodesk Inventor 2017 oraz wytworzona z użyciem technologii druku 3D, korzystając z filamentu PLA. Tulejka oraz śruba zostały wykonane z materiałów paramagnetycznych które nie wpływają na pomiary wartości indukcji magnetycznej.
Badania zostały przeprowadzone na Wydziale Mechatroniki Politechniki Warszawskiej, w jednej z sal laboratorium Instytutu Metrologii i Inżynierii Biomedycznej wykorzystując znajdujące się tam wyposażenie tj. magnetometr oraz hallotron. Stanowisko będzie wykorzystywane na wydziale w celach dydaktycznych oraz pomiarowych wypełniając lukę w dokładnych pomiarach w zakresie od 1-5 mm.