CEL

Cel
Stwierdzenie, które chcemy udowodnić (lub obalić, tzn. udowodnić jego fałszywość), nazywamy celem.
Formalnie jest to klauzula bez głowy; składniowo wygląda tak samo, jak fakt.
Rozróżnienie pomiędzy celem a faktem (będącym częścią programu) bierze się z trybu wpisywania w interpreterze.
Po wpisaniu celu interpreter Prologu odpowie „tak” lub „nie”.
Odpowiedź „tak” oznacza, że udało się udowodnić cel przy podanych w programie założeniach.
Odpowiedź „nie” oznacza, że udało się obalić cel lub że nie udało się go udowodnić przy podanych założeniach.
Jeśli cel jest stwierdzeniem złożonym, każda z zawartych w nim struktur zwana jest podcelem.
Cel może zawierać zmienne. W takim przypadku Prolog znajdzie instancje, dla których cel jest prawdziwy.
Jeśli Prologowi nie uda się udowodnić jednego z podcelów, porzuca
ów podcel i wraca do poprzednich podcelów, próbując znaleźć
alternatywne rozwiązania. Proces ten zwany jest nawracaniem.

wklejto.pl/802220